خاطراتی در مغز فنچ های راه طرز جوان کاشته شد که علت تبدیل داخل طول نُت هایی شد که آن ها می خواندند. این فرایند شامل مشت کاری منطقه ای در عدد وجود که پرندگان برای درس نغمه های خود از آن استفاده می کنند. نغمه های فنچ راه رویه متشکل از مجموعه ای از نت های کوتاه است. فنچ های راه نحو نخست صداهای بابا را بوسیله فکر کردن می سپرند و سپس بوسیله تدریج آن ها را تقلید می کنند و می خوانند.تاد رابرتز و همکارانش از مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس بخاطر درک این موضوع داخل حال تلاش هستند که چگونه خاطرات در مغز رمزگذاری می شوند؛ به اختصاص خاطراتی که توسعه ی گفتار و مهارت های اجتماعی را هدایت می کنند.
نتایج مطالعات گذشته مدال می انصاف منطقه ای از مغز پرندگان به اشتهار HVC برای تحصیل صداها بسیار مهم است و خلق کردن اختلال در فعالیت آن توانایی تدریس آواز را تضعیف می کند. این ملک از مغز ورودی های منطقه ی دیگری از مغز به اشتهار NIf را گرفتن می بطی ء و نورون های موجود در این ساختار در آغاز و انتهای هجاها برانگیخته می شوند. این موضوع مدال می دهد نورون های مذکور داخل رمزگذاری طول هجاها مؤثرند. پژوهشگران برای مشت موثر فعالیت عصبی در نگرش اتصالات یا سیناپس های بین نورون های NIf و HVC از تکنیکی به صیت اپتوژنتیک مصرف کردند. این حکم محتوی دو مرحله است: ۱. واردکردن ژن هایی به نورون ها که موجب می شود بتوان آن ها را بوسیله دستگاه ی تلالو کنترل کرد؛ ۲. استفاده از کابل های فیبر نوری کوچکی بخاطر تاباندن پرتو به بخش انتخاب شده از مغز.
تاد رابرتز با فنچ راه گونه. آزمایشگاه وی درزمینه ی مستندسازی نحوه ی عملکرد مغز در هنگام یادگیری آواز فعالیت می نرم.
دسته رابرتز آزمایش هایی روی فنچ های راه راه شباب ایفا دادند که هرگز آواز خواندن بالغان خود را نشنیده بودند؛ ولی در حال آغاز اتساع نغمه های خود بودند. پژوهشگران ۳۰ روز بعد، تضاد های موجود بین تُن نهایی آواز را بررسی کردند. وقتی پژوهشگران از پالس های کوتاه تلالو استفاده می کردند، پرندگان صداهایی با هجاهای کوتاه ایجاد می کردند. درون حالت اعمال پالس های طولانی نور، پرندگان صداهایی با هجاهای بلند تولید می کردند. رابرتز می گوید:مقاله های مرتبط:وقوف نورون هایی داخل مغز که موجب فراموش کردن خاطرات می شونددانشمندان سیگنال های مغز را به گفتار تغییر کردندما مسیری را در مغز شناسایی کردیم که اگر آن را فعال کنیم، عاری اینکه پرنده صدای پرنده ی دیگری را شنیده باشد، می تواند خاطرات دروغینی را برای طول هجاها در عدد او ایجاد کند.
طول هجاها، عزب یک گنجایش از آوایی است که فنچ ها باید آن را یاد بگیرند. احتمالا فردی های دیگری مانند ارتفاع ندا و ترکیب هجاها بوسیله صورت یک ترادف رمزگذاری دشوارتری دارد؛ اما رابرتز امیدوار است گروه او درنهایت بتواند این انفراد ها را نیز در مغز پرنده بکارد. ده ها ژن مرتبط با تدریس صدا شناخته شده اند که نشان می دهند گفتار انسان نیز از الگوهای مانند فعالیت پرندگان آوازخوان پیروی می کند. رابرتز می گوید با توجه به این شباهت ها، مکانیسم های درس آواز در مغز پرندگان می تواند همچون مدلی بخاطر درک نحوه ی یادگیری حیوانات از تجربیات اجتماعی باشد. او می گوید:ما می توانیم از این اطلاعات برای نشان اعطا کردن مدارهای مغزی استعمال کنیم که مقدور است داخل اختلالات تندخو تکاملی ماننداوتیسم درگیر باشند.
نتایج بررسی ای دیگر نشان داده است که می توانیم خاطرات را داخل مغز موش ها بکاریم؛ به طوری که باعث شویم اشتیاق داشته باشند پاداشی تو محلی خاص بیابند. راه بزمین نشستن به مرحله ی استعمال چنین تکنیک هایی در آدم بسیار تمام است؛ اما فدایی پژوهشگران امیدوار هستند روزی بتوانند خاطرات مرتبط با آسیب های قضیه را تغییر دهند.
ناگفته نماند نتایج این استیناف داخل نامه یScienceمنتشر شده است.
بیشتر بخوانید:تهییج مغز در تداوی افسردگی موکد موثر استمصرف غذاهای فرافرآوری شده مکانیسم سیری را مختل می کندچرا استرس خطرناک است و وضع حل مقابله با آن چیست؟مکمل غذایی رایجی که کلید مبارزه با بیماری آایمر استشناسایی نورون هایی در مغز که موجب فراموش کردن خاطرات می شوند
درباره این سایت